Zwyczajowo historyczne Kościoły reformowane i prezbiteriańskie nie dopuszczają małych dzieci do Wieczerzy Pańskiej. Pomocnym w tym temacie jest dyskurs Hermana Bavinck’a, który brzmi podobnie do objaśnień innych reformowanych nauczycieli, którzy wyjaśniali dlaczego nie udzielamy dzieciom komunijnego chleba i wina:
„(1) W Starym Testamencie zauważamy znaczącą różnicę pomiędzy obrzezaniem a Paschą. Obrzezanie nałożone było na każdego narodzonego chłopca, lecz wieczerza paschalna, która nie była obchodzona od jej ustanowienia, lecz w późniejszym okresie na ziemi palestyńskiej, w pobliżu świątyni Jerozolimskiej. W wyniku tego bardzo małe dzieci były z niej wykluczone.
(2) Podobną różnicę zauważamy pomiędzy chrztem św. a Wieczerzą Pańską. Chrzest jest sakramentem [znaczącym i pieczętującym] odrodzenie, sakramentem przyjmowanym przez człowieka w sposób bierny; Wieczerza Pańska jest sakramentem dojrzałości w społeczności z Chrystusem, kształtuje życie duchowe oraz zakłada świadomość i czynność tych, którzy ją przyjmują.
(3) Chrystus zasiadając z uczniami ustanowił Wieczerzę Pańską, mówiąc: „Bierzcie, jedzcie i pijcie”. Zakłada to, że wzięli z jego rąk chleb i wino. Gdy św. Paweł pisze do Kościoła w Koryncie, że zbierali się razem by jeść, nie pozostawia wątpliwości, że tylko świadome osoby dorosłe brały udział w Wieczerzy.
(4) W 1 Kor 11,26-29 apostoł podkreśla, że powinniśmy siebie badać zanim przystąpimy do Stołu Pańskiego. Przez to rozeznajemy ciało i krew Pańską, i nie przyjmujemy chleba i wina niegodnie. To wymaganie jest ogólne, skierowane do wszystkich przystępujących do Stołu Pańskiego, i również wyklucza ono z uczestnictwa dzieci.
(5) Wykluczanie dzieci z Wieczerzy Pańskiej nie odbiera im dobrodziejstw przymierza łaski. Byłoby tak w przypadku nieudzielenia chrztu św. dziecku. Nikt by nie ośmielił się tego zrobić, poza tymi, którzy myślą iż dzieci są poza przymierzem łaski. Rzecz się ma inaczej w przypadku Wieczerzy Pańskiej. Ci, którzy udzielają dzieciom sakramentu chrztu, lecz już nie Wieczerzy Pańskiej, wyraźnie uznają dzieci za uczestników przymierza, i beneficjentów wszelkich dobrodziejstw z niego wynikających. Jedynie odmawiają im szczególnego przejawu łaski, w którym te same dobrodziejstwa są zaznaczone i zapieczętowane, a to z powodu tego, iż ten przejaw łaski nie jest dany osobom w ich wieku. Przecież Wieczerza Pańska nie zawiera w sobie żadnych dobrodziejstw, jeśli nie jest przyjmowana z wiarą, przez Słowo i chrzest”.
Herman Bavinck, ed. John Bolt, and John Vriend, Reformed Dogmatics: Holy Spirit, Church, and New Creation vol. 4 [Dogmatyka reformowana: Duch Święty, Kościół i nowe stworzenie. Tom IV], (Grand Rapids, Michigan, Baker Academic, 2008), s. 583–584.
Źródło artykułu można znaleźć tutaj.
